Huiswerk voor soldaat Gerhards en zijn kameraden?

Huiswerk voor soldaat Gerhards en zijn kameraden?
Door Joy de Jong

Ook in Molenhoek heeft de Tweede Wereldoorlog zijn sporen nagelaten. In 1902 bouwden de broers Oscar en Henri Leeuw jr. in opdracht van Jan Jacob Luden, een erfgenaam van een van de grondleggers van Koninklijke Olie, het in Jugendstil uitgevoerde jachtslot De Mookerheide aan de Heumensebaan.  Het slot werd in juni 1940 door rijkscommissaris Arthur Seyss-Inquart gevorderd om als buitenverblijf te dienen voor de Waffen-SS. Zelfs Heinrich Himmler, Reichsfüher-SS, hoofd van de politie en een van de leiders van de NSDAP, zou er enkele malen zijn geweest. Op het terrein was nabij de spoorlijn Nijmegen-Venlo bovendien een munitiedepot ingericht, waar vandaan na de oorlog 200 ton munitie werd afgevoerd. Op het eind van de oorlog werden het slot en de bijbehorende landerijen overgenomen door de Amerikanen, die op het terrein onder meer een tijdelijk krijgsgevangenkamp hadden ingericht.

In 1987 waren er plannen om een terrein aan de overzijde van de spoorlijn en begrensd door de Middelweg te bestemmen voor kleine industriële activiteiten. Henry Artz, lid van de AWN-afdeling Nijmegen e.o., trof  tijdens een  verkenning van het terrein met de metaaldetector een kuil aan, die gezien de inhoud Duits van oorsprong moet zijn geweest.

In deze kuil werden een viertal veldflessen en etensblikken aangetroffen. Op een losse deksel van een van de etensblikken is de naam van de toenmalige bezitter ingekrast: we lezen duidelijk dat dit etensblijk van soldaat Gerhards moet zijn geweest.

Een eetlepel en twee verschillende zeepdoosjes kwamen uit het zelfde gat: een van aluminium met het opschrift ‘SEIFE” en een kleinere van iets dat op kunststof lijkt. Beide doosjes bleken nog resten zeep te bevatten.

Gerhards en zijn kameraden zijn mogelijk belast geweest met de bewaking van de spoorbrug, enkele honderden meters verderop, of misschien zijn ze werkzaam geweest in het munitiedepot aan de overkant van het spoor. Dat deze soldaten er rekening mee hielden dat ze mogelijk overgeplaatst zouden kunnen worden, werd duidelijk toen een van de etensblikken nog een verrassing bleek te bevatten: Stukken papier afkomstig van een woordenboek, Duits-Russisch.

Misschien dat ze een keer te veel van hun superieur te horen hebben gekregen dat hij ze “an die Ostfront” zou sturen, als ze niet beter hun best deden?? Of ze ook echt Russisch geoefend hebben en wat er uiteindelijk van hen terecht is gekomen, zal wel voor altijd onduidelijk blijven, maar om in een Duits etensblik in Molenhoek een Russisch woordenboek te vinden was in elk geval een onverwachte verrassing.