Begijnenhof

Begijnenhof
Rijksweg 206.

Petrus Theodorus Weeren dient op 18 november 1926 een verzoek in bij B en W Mook en Middelaar voor de vergunning voor een café, winkel en woonhuis. Weeren was metselaar van beroep. Bij het café, dat in het begin Begijnenhof heette, is tijdelijk ook een speeltuin geweest.

Tijdens de kermisdagen stond hier altijd een snoepkraampje waar je ‘geluk toffees’ kon kopen.

In een ruimte achter het café van Weeren werd door toneelvereniging Fenix / Ontspanning na Arbeid  driftig geoefend. Men had niet de minste stukken op het programma staan. Wat te denken van: ‘Op hoop van zegen’ en ‘Als de klok waarschuwt’. Regisseurs waren Ton Geertsen en Ies Schuurmans en de grimeurs waren Selbach en Piet Derks.

In het seizoen 1948/1949 werd, tijdens een concours in Gennep, door de Molenhoekse toneelvereniging een ereprijs in de wacht gesleept voor het stuk: ‘Een moeder’, geschreven door Cor Hermus.
In de Maas- Niersbode van 12 februari 1949 lezen we onder andere: “… Een rol voor ’n karakterspeler om te stelen. Tot de grootheid van deze figuur droeg de vertolkster, mej. Miep Wannet,  het hare op zeer lofwaardige wijze bij. Al is zij jeugdig, zij transformeerde zich als moeder met een fijne beleving en een distinctie, beheerst en voornaam, zoals we maar zelden op de planken waar dilettanten optreden, mogen meemaken. ’t Zorgelijke, fijngevoelige, dat een hoogstaande vrouw kenmerkt, beeldde zij treffend uit. …”

In de zaal bij Piet Weeren werd door de buurtvereniging Molenhoek, waarvan vrijwel iedere bewoner uit het Mookse en uit het Heumense Molenhoek lid was, het jaarlijkse Sinterklaasfeest gevierd.

 

Het Begijnhof in de oorlog. In 1943 werd het Boy Edgar en zijn Joodse vrouw Mimosa Frenk te heet onder de voeten door alle razzia’s in Amsterdam. Zij vonden een onderkomen in het Begijnenhof.  Op de eerste verdieping van dat café-restaurant woonden Boy en Mimosa met hun teckels. Tegen het einde van de oorlog werd Boy gezocht door de Duitsers en was het jonge paar plots verdwenen, maar historicus Geert Dibbets weet te vertellen dat Boy en Mimosa waarschijnlijk helemaal niet weg waren, maar zich op de zolder schuilhielden. Een paar honderd meter richting Mook, waar nu de parkeerplaats van restaurant Van der Valk is, stond een villa waar dokter Gerritsen woonde en praktijk voerde en waar de net afgestudeerde Edgar assisteerde.  In 1943 werd het Boy Edgar en zijn Joodse vrouw Mimosa Frenk te heet onder de voeten door alle razzia’s in Amsterdam. De jonge arts werd assistent van de dorpsdokter in Heumen. Edgar was een veelzijdig man: vermaard jazzmusicus, arts en wetenschapper én hij heeft in de oorlog tientallen Joodse kinderen gered door ze onder te brengen op veilige adressen rond Heumen.

                                                                                 Boy Edgar

De volgende eigenaresse was Antonia Everdina Bouman, weduwe van Petrus Antonius Peeters, hotelhoudster van beroep en afkomstig uit Arcen. Haar man was overleden te Bergen op 5 november 1958.

Later werd hier gevestigd het chauffeurscafé ‘De Eerste Aanleg’. In 1980 begon Ton Bader zijn eerste wegrestaurant, ‘De eerste aanleg‘ in Heumen. Hij nam die zaak over en bouwde het uit tot een succesvol wegrestaurant. Dat succes bleef in de buurt niet onopgemerkt want de geparkeerde trucks werden de omwonenden uiteindelijk een doorn in het oog. Ton: ,,Dat was in de jaren negentig, en we hebben toen in samenwerking met de gemeente gezocht naar een nieuwe vestigingsplaats voor het wegrestaurant. Ik wilde beslist binnen 500 meter van de autosnelweg zitten, want dan kreeg je een bord aan de snelweg van Rijkswaterstaat.” Dat lukte uiteindelijk in de oksel van afrit 3 van de A73 waar Ton ruim een hectare grond wist te bemachtigen.

Daarna kwam in ‘De Eerste Aanleg’ restaurant “Appels en Peren” en vervolgens een pizzeria en Grieks restaurant. Deze laatste ging in vlammen op. Nu is er een nieuw Grieks restaurant gebouwd.